Salgueiro - Muiños
- Ourense, achégate ao desconocido
- 2 ene 2017
- 2 Min. de lectura
Salgueiro é unha pequena aldea situada no corazón de Parque Natural dá Baixa Limia Serra do Xurés que se atopa perdida na alta montaña (1050 metros) rodeada de picos que superan os 1200 metros de altitude (Picos de Fontefría e As Gralleiras). A súa configuración é propia de pobos de montaña e distribúese ao redor dunha pista e fronte aos campos de cultivo e gandería. Ata fins da primeira década do século XXI aínda era preciso chegar por unha pista sen asfaltar durante preto de seis quilómetros. Ademais non existe ningún núcleo de poboación nun radio aproximado de cinco quilómetros. Isto, xunto á emigración da metade do século XX, provocou que Salgueiro fose abandonado para quedar na ruína durante as seguintes décadas.
Cóntase que os habitantes de Salgueiro vivían da gandería, a agricultura pero sobre todo do carbón que vendían ás ferrerías do norte de Portugal. Dise tamén que pertencían a unha sociedade lusitana tipo masónica chamada da Carbonaria ou de Vos Carboeiros cuxo obxectivo fundamental era a imposición da república portuguesa que culminou en 1910.
A falta de vías de comunicación, o illamento, as duras condicións de vida, a renovación de novas fontes de enerxía que deixaron de lado o carbón e a emigración entre outras cousas propiciaron o abandono da vila. As súas casas de boa labra dan mostra de que o diñeiro aquí non faltaba e mesmo eran moitos os veciños que desde Muíños subían a pedir préstamos aos habitantes de Salgueiro.
A aldea contaba con todas as necesidades como fornos, muíños, alvarizas, pozos, eiras e mesmo cunha capela. Nutríanse do pequeno Rego do Salgueiro que limita a vila cara ao oeste. As súas casas son de granito, algunhas de bos sillares, e a súa cubrición é a dúas augas, con tellas ou colmo vexetal. Case todas teñen dúas plantas onde na baixa gardaban o gando.
Polo seu perigo de derrube non está permitido o acceso ás vivendas pero desde fóra pódese apreciar a falta de todos os elementos que compoñían a casa: lareiras, fornos, etc. É posible que os seus habitantes levasen as súas cousas ou que o espolio acabase con elas.
Hoxe mantéñense en pé unhas 45 vivendas das cales unhas poucas foron rehabilitadas con fondos europeos a finais da primeira década do século XXI, unha vez que a Xunta comprase a aldea de Salgueiro.
Os fondos europeos achegaron nesa década uns tres millóns de euros que foron utilizados para o asfaltado da estrada no seu maior parte e na creación dunha casa de enerxía e diferentes dependencias.A idea é crear o primeira ecoaldea de Galicia. Con todo a crise económica mantén o proxecto un tanto parado.
Só se poderá acceder a Salgueiro e a súa contorna cunha autorización persoal que se emitirá desde a Sede do Parque Natural do Xurés que se atopa en Lobios. Debemos saber que existe vixilancia e o acceso a el sen a devandita autorización poderá carrexar multas económicas.
Commentaires